Sulaiman sendiri telah memimpin tentera Uthmaniyah untuk menakluki kawasan Kristian di Belgrade, Rhodes, dan kebanyakannya di Hungary sebelum penaklukannya dipatahkan di dalam Perang Vienna pada tahun 1529. Beliau memberi perhatian yang lebih di Timur Tengah di dalam konflik dengan kerajaan Safavid di Parsi dan banyak jalur rumput di jauh barat Algeria yang terletak di Afrika Utara. Semasa pemerintahannya, angkatan tentera laut Uthmaniyah telah menguasai kawasan laut di Mediterranean sehingga ke Laut Merah dan Teluk Parsi.
Sulaiman I telah memecahkan tradisi kerajaan Uthmaniyah dengan mengahwini Roxelana, iaitu seorang gadis Eropah. Putera mereka iaitu Selim II menggantikan Sulaiman I berikutan kematiannya pada tahun 1566 selepas memerintah selama 46 tahun.
Usia Muda
Sultan Sulaiman dilahirkan pada 6 November 1494 di bandar Tabzron, Turki.Seawal usia 7 tahun, beliau telah dididik dengan ilmu kesusasteraan, sains, sejarah, teologi & taktik ketenteraan di Istana Topkapi, Istanbul.Beliau juga sewaktu kecil berkawan rapat dengan seorang hamba Pargal iaitu Ibrahim Pasha yang kemudiannya menjadi penasihat dan panglima tentera yang paling dipercayai sewaktu zaman pemerintahannya. Pada usia 17 tahun, beliau menjadi gabenor Istanbul dan kemudian diangkat menjadi Sultan pada usia 25 tahun selepas kemangkatan ayahandanya iaitu Sultan Selim I.
Kempen Ketenteraan
Penaklukan di Eropah
Lihat juga: Perang kerajaan Uthmaniyyah di Eropah, Islam dan Protestan, dan Kempen Sulaiman al-Qanuni
Selepas menggantikan ayahandanya Selim I, Sulaiman al-Qanuni telah memulakan beberapa siri ketenteraan, di antaranya ialah dengan memadamkan pemberontakan di Damsyik pada 1521. Sulaiman I telah membuat persiapan untuk menakluki Belgrade daripada kerajaan Hungary yang gagal dicapai oleh moyangnya iaitu Mehmed II. Sulaiman telah mengelilingi Belgrade dan memulakan pengeboman dari pulau yang terletak di Danube. Dengan hanya tentera sebanyak 700 orang dan tidak menerima sebarang bantuan dari Hungary, Belgrade berjaya ditakluki pada bulan Ogos 1521.
Berita penaklukan tentera Islam ke atas salah satu pertahanan kerajaan Kristian telah menimbulkan kebimbangan ke seluruh Eropah. Sebagai duta Empayar Rom Suci ke Constantinople telah berkata,
"Penaklukan Belgrade telah menjadi permulaan kepada peristiwa penting yang akan menghuru-harakan di Hungary . Ia juga membawa kepada kepada kematian Raja Louis II, penaklukan Buda, Transylvania, kejatuhan kerajaan dan kebimbangan negara jiran yang khuatir mereka akan menerima nasib yang sama..."
Jalan ke Hungary dan Austria sudah terbuka, tetapi Sulaiman telah mengalihkan perhatiannya kepada pulau Rhodes (yang merupakan pangkalan tentera Kesatria Hospitaller, yang melakukan aktiviti perlanunan berdekatan Asia Minor dan Levant yang menimbulkan masalah kepada minat kerajaan Uthmaniyah. Pada musim panas tahun 1522, Sulaiman telah menghantar armada laut sebanyak 400 kapal dan pada masa yang sama memimpin tentera sebanyak 100,000 orang dengan melintasi Asia Minor ke arah kedudukan yang bertentangan dengan pulau. Selepas berlakunya Perang Rhodes selama lima bulan, Rhodes telah berjaya ditakluki dan Sulaiman membenarkan Kesatria Rhodes untuk berlepas. Mereka telah membentuk pangkalan yang baru di Malta.
Oleh kerana perhubungan di antara Hungary dengan kerajaan Uthmaniyah retak, Sulaiman telah menyambung kempennya di timur Eripah dan pada 29 Ogos 1526, beliau berjaya menewaskan Raja Louis II (1506–1526) di dalam Pertempuran Mohács. Pertahanan Hungary telah dimusnahkan dan Empayar Uthmaniyah telah berjaya menguasai kawasan timur Eropah.
Di bawah pimpinan Charles V iaitu Maharaja Rom Suci dan adiknya Ferdinand yang merupakan Archduke of Austria, Habsburgs telah mengambil alih Buda dan Hungary. Sebagai hasilnya, pada tahun 1529, Sulaiman sekali lagi mara melalui lembah Danube dan mendapat kawalan ke atas Buda dan mengikut msuim luruh di dalam Perang Vienna. Ia telah menjadi ekspedisi kerajaan Uthmaniyah yang paling penting dan merupakan puncak perjalanannya melalui barat. Dengan pengukuhan tentera sebanyak 16 000 orang, Austria telah mengakibatkan kekalahan pertama Sulaiman, yang akhirnya menaburkan benih permusuhan di antara kerajaan Uthmaniyah dan Habsburg sehingga abad ke 20. Pada tahun 1532, percubaan kedua untuk menawan Vienna gagal apabila tentera Sulaiman berundur sebelum sempat mencecah bandar itu. Dalam banyak kes, tentera Uthmaniyah telah dilanda cuaca buruk yang memaksa mereka meninggalkan belakang peralatan perang mereka dan kekurangan bekalan.
Di dalam tahun 1540 an, pembaharuan konflik di Hungary memberi peluang kepada Sulaiman I untuk membalas dendam di atas kekalahannya di Vienna. Sebahagian bangsawan Hungary berpendapat bahawa Ferdinand I (1519-1564) yang merupakan pemerintah negara jiran Austria dan mempunyai hubungan keluarga dengan keluarga Louis II melalui perkahwinan, akan menjadi Raja Hungary, mengikut persetujuan terdahulu yang mengatakan Habsburg akan mengambil takhta Hungary sekiranya Louis II mangkat tanpa meninggalkan waris. Walaubagaimanapun, bangsawan lain memandang bangsawan [John Zápolya]] yang disokong oleh Sulaiman sebagai tidak dikenali oleh kuasa Kristian di Eropah.
Pada tahun 1541, Habsburgs sekali lagi terlibat di dalam konflik dengan kerajaan Uthmaniyah dengan melancarkan perang ke atas Buda. Dengan serangan mereka berjaya dipatahkan dan tentera Habsburg ditawan, Ferdianand dan adiknya Charles V telah dipaksa untuk membuatperetiann lima tahun dengan Sulaiman I. Ferdinand telah mengumumkan dakwaannya kepada kerajaan Hungary dan dipaksa membayar sejumlah tetap setahun kepada tanah Sultan Hungary di mana beliau mengawal. Dengan simbolik penting perunduran merujuk kepada Charles V yang bukannya Maharaja, tetapi lebih dikenali sebagai Raja Sepanyol, memberi peluang kepada Sulaiman untuk mengisytiharkan dirinya sebagai 'Caesar' yang sebenar.
Dengan memastikan musuh utamanya di Eropah telah dimusnahkan, Suleiman telah membentuk Empayar Uthmaniyah sebagai peneraju utama di dalam landskap politik Eropah.
Perang Kerajaan Uthmaniyah Dengan Kerajaan Safavid
Rencana utama: Perang Kerajaan Uthmaniyah - kerajaan Safavid (1532–1555)
Setelah Sulaiman I berjaya menstabilkan keadaan di Eropah, beliau telah memberi perhatian kepada masalah pemberontakan yang didalangi oleh puak Syiah dari kerajaan Safavid di Iran. Dua peristiwa penting berlaku pada masa ini. Pertama, Shah Tahmasp telah membunuh gabenor Baghdad yang menyatakan taat setia kepada Sultan dan digantikan dengan pewaris Shah. Kedua, gabenor Bitlis telah berpaling tadah dan menyatakan kesetiaannya kepada kerajaan Safavid. Sebagai hasilnya, pada tahun 1553, Sulaiman I telah mengarahkan Perdana Menterinya Ibrahim Pasha supaya mengetuai tentera ke Asia untuk mengambil semula Bitlis dan menakluki Tabriz tanpa sebarang halangan. Selepas beberapa tahun Sulaiman I dan Ibrahim membuat beberapa serangan ke atas Baghdad, akhirnya komandernya menyerah diri dan mengesahkan Sulaiman I sebagai pemimpin dunia Islam dan pengganti kepada kerajaan Abbasiyah.
Sulaiman I telah memulakan kempen perang yang kedua terhadap Shah pada tahun 1548-1549 dalam usahanya menewaskan kerajaan Safavid. Seperti sebelum ini, Tahmasp telah berusaha mengelakkan konfrontasi dengan tentera Uthmaniyah dan memilih untuk berundur, menduduki Armeniadi dl dalam proses dan berjumpa dengan tentera Uthmaniyah ke musim sejuk di Caucasus. Sulaiman I telah membatalkan kempen bersama dengan pendudukan sementara kerajaan Uthmaniyah di Tabriz dan Armenia di Iran.
Pada tahun 1553 Sulaiman I telah memulakan kempen perang yang ketiga dan terakhir ke atas Shah. Selepas kehilangan kawasan di Erzurum kepada putera Shah, beliau cuba menakluki semula Erzurum, melintasi di bahagian atas Euphrates dan sebahagian kawasan Parsi. Tentera Shah menyambung strategi mengelakkan kerajaan Uthmaniyah dan tidak membuat sebarang penaklukan. Pada tahun 1554, satu penyelesaian telah dibuat di mana di dalamnya termasuk kempen Sulaiman I di Asia. Perjanjian itu juga termasuk pemulangan semula Tabriz, tetapi mempertahankan Baghdad, di bawah Mesopotamia, mulut sungai Euphrates dan Tigris, sebagai sebahagian daripada wilayah kerajaan Parsi. Shah juga berjanji untuk tidak menceroboh wilayah kerajaan Uthmaniyah.
Kempen di Lautan Hindi dan India
Di Lautan Hindi, Sulaiman I telah mengetuai beberapa angkatan laut untuk mengusir orang Portugis dan mengadakan semula perhubungan perdagangan dengan India. Kerajaan Uthmaniyah telah menakluki Aden di Yaman pada tahun 1538 untuk dijadikan pangkalan laut untuk menghapuskan pengaruh Portugis di semenanjung barat India. Tentera laut Uthmaniyah gagal menewaskan Portugis di dalam Perang Diu pada bulan September 1538, tetapi mereka kembali ke Aden di mana mereka mempertahankan bandar itu dengan 100 buah meriam. Dari pangkalan ini, Sulaiman Pasha membuat keputusan untuk mengambil alih seluruh negara Yaman dan ibu kotanya Sa'na. Penduduk Aden menentang penaklukan kerajaan Uthmaniyah dan mempelawa Portugis supaya Portugis dapat mentadbir bandar ini sehingga ianya dirampas Piri Reis di di dalam Penaklukan Aden (1548).
Dengan mengawal Laut Merah, Suleiman berjaya menguasai laluan perdagangan India dan mengekalkan hubungan baik dengan kerajaan India sepanjang abad ke 16.
Pada tahun 1564, Sulaiman I telah menerima hadiah daripada Aceh yang meminta sokongan kerajaan Uthmaniyah di dalam usahanya untuk menentang Portugis. Sebagai hasilnya ekspedisi tentera Uthmaniyah ke Aceh telah dilancarkan yang membolehkan Aceh menerima sokongan ketenteraan yang lebih kukuh.
Kebolehan
Beliau merupakan pentadbir yang mementingkan hak kesamarataan tanpa mengira pangkat dan darjat. Malah, di bawah pentadbiran Sultan Sulaiman Al-Qanuni, umat Islam & orang Yahudi dapat hidup dengan aman dan damai. Kaedah pemilihan beliau yang ketat dalam perlantikan gabenor membantu beliau untuk melaksanakan undang-undang Islam dengan berkesan. Tanpa memilih populariti atau status sosial seseorang, beliau sendiri akan merisik tentang keperibadian bakal gabenor yang dilantik untuk memastikan wakil atau gabenor kerajaan Bani Turki Uthmaniyyah benar-benar bersih dan cekap.
Sumbangan
Beliau digelar Al-Qanuni kerana jasanya dalam mengkaji dan menyusun semula sistem undang-undang kerajaan Bani Turki Uthmaniyah dan perlaksanaannya secara teratur dan tanpa kompromi berikutan keadaan masyarakat Islam Turki Uthmaniyah ketika itu mempunyai latar belakang dan sosio budaya yang berbeza. Pergaulan antara bangsa yang berbeza (walaupun agama yang sama) membuatkan pelbagai konflik kecil yang berlaku & ini boleh menggugat keselamatan umat Islam. Keadaan ini menyebabkan beliau membuat penyusunan & kajian tentang budaya masyarakat Islam Turki Uthmaniyah yang datang dari Eropah, Parsi, Afrika & Asia Tengah untuk diselaraskan dengan kehendak undang-undang Syariah Islamiyah. Undang-undang Kanuninya (atau Kanuns) telah memperbaiki bentuk empayar Uthmaniyah selama berabad selepas kematiannya.
Sulaiman telah menjadi penaung kesenian, dan zamannya telah mencapai zaman keagungan kerajaan Uthmaniyah di dalam bidang kesenian, kesusasteraan dan pembangunan seni reka bentuk. Beliau boleh bertutur di dalam empat bahasa iaitu bahasa Parsi, Arab, Serbia dan Chagatay (dialek bahasa Turki berkaitan dengan bahasa Uighur).
Senarai Sultan Empayar Uthmaniyyah mengikut era
Penubuhan (1299–1453)
Osman I · Orhan · Murad I · Bayezid I · Mehmed I · Murad II · Mehmed II
Perkembangan (1453–1683)
Bayezid II · Selim I · Suleiman I · Selim II · Murad III · Mehmed III · Ahmed I · Mustafa I · Osman II · Murad IV · Ibrahim · Mehmed IV
Genangan (1683–1827)
Suleiman II · Ahmed II · Mustafa II · Ahmed III · Mahmud I · Osman III · Mustafa III · Abdülhamid I · Selim III · Mustafa IV · Mahmud II
Kemerosotan (1828–1908)
Abdülmejid I · Abdülaziz · Murad V · Abdülhamid II
Pembubaran (1908–1923)
Mehmed V · Mehmed VI